Dom Spokojnej Starości ostatecznością?

Polecamy uwadze Państwa interesujący artykuł Magdaleny Wawrzyniak o doświadczeniach DPS w Kaliszu przy ul. Winiarskiej. przeczący negatywnemu myśleniu o tego rodzaju placówkach dla Seniorów, opublikowany na portalu ‚My50+. Magazynie dla Osób w Najlepszym Wieku‘. Oto fragment:

„Jak często słyszy się ‘starość nie radość…’, ‘starość się Bogu nie udała…’ W Polsce starego człowieka stereotypowo łączy się z wizją klęski. W czasach, gdy modna jest młodość i dopiero zaczyna się mówić o edukacji dla starości, na ten nieunikniony w życiu człowieka czas patrzy się z lękiem. Największym złem wydaje się zamieszkanie w domu spokojnej starości, które symbolizuje ostateczną utratę wszystkiego tego, co się w życiu liczy.

Potwierdzenie takiej wizji starości znajdujemy w badaniach opinii społecznej. Z ankiety ‘Polacy wobec własnej starości’, przeprowadzonej przez CBOS w 2012 roku, wynika, że zdecydowana większość Polaków okres starości wiąże z różnego rodzaju obawami. Jedynie nieliczni (6%) nie odczuwają lęku przed tym okresem życia. Niezależnie od wieku i własnej sytuacji życiowej, respondenci myśląc o swojej starości niezmiennie najbardziej obawiają się chorób, niedołężności, utraty pamięci – zdanie takie wyraziło aż 73% pytanych. Ponad połowa (56%) boi się utraty samodzielności, bycia ciężarem dla innych, uzależnienia od innych ludzi. Jedna trzecia ankietowanych obawia się złych warunków życia, trudności z utrzymaniem się, a także samotności i utraty osób bliskich. 18% respondentów zadeklarowało lęk przed cierpieniem oraz niepokój związany z niepewnością, z kim będą mieszkać i pod czyją będą opieką. Co siedemnasty respondent obawia się, że będzie nikomu niepotrzebny. Jeżeli chodzi o organizację życia na stare lata, to prawie dwie trzecie pytanych (64 %) chciałoby mieszkać we własnym mieszkaniu korzystając z doraźnej pomocy bliskich, co siódmemu ankietowanemu odpowiadałoby mieszkanie z rodziną, mniej więcej co dziesiąty chciałby mieszkać u siebie i korzystać z płatnej lub bezpłatnej pomocy odpowiednich służb. W badaniu chęć mieszkania na stare lata z innymi starszymi ludźmi wyrażano sporadycznie.

Dom Spokojnej Starości? Nie, dziękuję

Znawcy tematu twierdzą, że zamieszkanie w Domu Spokojnej Starości wydaje się symbolizować ostateczną utratę wszystkiego, co w życiu ważne. Tłumaczy to chyba, dlaczego tak wielu ludzi starych woli niedostateczne, wyizolowane warunki życia od zabezpieczającej im byt opieki nawet w najlepszym zakładzie opiekuńczym. Według K. Łangowskiej-Marcinowskiej, w domach pomocy społecznej człowiek cierpi zwłaszcza na samotność psychiczną, ponieważ otaczają go ludzie równie jak on samotni duchowo, obcy i obojętni. Jak twierdzi badaczka, instalując się w domu starców, człowiek pozostawia za sobą przeszłość, swe radości i złudzenia. Ma tu dość czasu na snucie czarnych myśli, z których powoli wynurza się kontur kresu życia, widmo śmierci. Przyczynia się do tego wyobcowanie ze środowiska, utrata przyzwyczajeń, odosobnienie i brak kontaktu z młodszymi generacjami, przeświadczenie o odrzuceniu przez rodzinę, a ponad wszystko brak wszelkich trosk związanych z codziennym bytem – tu człowiek stary nie musi się o nic martwić, o nic zabiegać, nie ma więc żadnych bodźców motywujących go do jakiejkolwiek aktywności.Tak być jednak nie musi.

Czas zerwać z negatywnym myśleniem o DPS-ach [...]“

Całość czytaj... [link widoczny dla zalogowanych]

Post został pochwalony 0 razy