Potrzeba motywacji

Być może nie zdajemy sobie sprawy ze skali głębokiego wycofania się wielkiej grupy działkowców (większości?) do sfery rodzinnej i prywatnej, żyjących własnym swojskim rytmem na działkach, obok spraw publicznych społeczności ogrodu i jego związku (PZD).

Czy mamy więc do czynienia z teraźniejszością zwyczajną, niewartą uwagi i docenienia, z rozwiniętą konfrontacyjnie krytyką najnowszego prawa ROD (por. dyskusje pod tematycznymi artykułami w e-czasopismach i portalach - liczne linki na Forum ROD) prowadzoną przez opozycję ogrodową, inspirowaną głównie przez tych, którzy nielegalnie pobudowali ponadnormatywne domy i w nich zamieszkali na stałe.

Czy przypadkiem nie wymazano ze świadomości działkowej zbyt wiele pozytywnych faktów i dokonań na zasadzie „dawno i nieprawda“, jak na przykład ogromnej liczby (prawie milion) utworzonych działek dających latem wytchnienie i aktywny wypoczynek kilku milionom użytkowników?

Czy zdołamy obronić ogrody przed ujemnymi skutkami wielkiego oskarżania i równie wielką mistyfikacją (bo niby bezpieczniej) przemiany ogrodów w osiedla mieszkalne?
Czy pozytywne przesłanie idei ogrodnictwa działkowego dociera do opinii publicznej na równi z agresywną, krzykliwą i nienawidzącą krytyką działaczy PZD?

Wydaje się, że istnieje jednak duży potencjał społeczny rozrzucony po ogrodach, który jak potrzeba potrafi ujawnić się samorzutnie i zgromadzić wokół sprawy, czego dowodem jest mądra i dzielna pomoc działkowców na rzecz ostatniej ustawy o ROD.
Historia ogrodnictwa nie jest więc tylko sielanką, ale procesem ukazującym niemożności, błędy, a także niekwestionowane osiągnięcia. Ukazuje też wyzwania, z których najważniejszym jest potrzeba reformy: poprawy zarządzania siecią ogrodów i poszczególnych ich społeczności. To nie jest bonus, który się nam należy, nawet nie robiąc nic. By to osiągnąć trzeba uruchomić wystarczająco silne motywacje i emocje.

Post został pochwalony 0 razy